 |
| Mispels (foto MDB) |
Goldmund
Met Nomade aan tafel.
‘Net als Hesse mag je mij niet opsluiten,’ vertelt zij, ‘dat
had ik al als kind, hoe meer ze probeerden om mij in een keurslijf te dwingen,
hoe meer ik mij daartegen ging verzetten. Ik kon gewoonweg niet anders.’
Hermann Hesse verbleef een tijd in een kloosterschool in
Maulbronn, in Baden-Württemberg. Maar lang hield hij het daar niet uit.
Het relaas ervan doet hij uit de doeken in de
wonderbaarlijke roman ‘Narziss en Goldmund’.
Narziss ziet in dat het strenge kloosterleven helemaal niets
is voor de blijmoedige Goldmund. En stuurt hem de wijde wereld in.
Nomade is zoals Goldmund. Een zwerver gedreven door nieuwsgierigheid.
De aanhef van Klingsor’s laatste zomer is extatisch.
Klingsor is een schilder. Waardoor Hesse in de mogelijkheid verkeert om al zijn
natuurindrukken weldadig rond te strooien.
Hij schreef het boek in Montagnola, Ticino. Nomade vertelt
dat Hesse het liefst in de zijdalen ging wandelen.
‘Dat moeten we ook doen,’ zegt zij, ‘misschien moeten we dan
wel een tentje meenemen.’
Ik verlang al naar Ticino, het Italiaanse deel van
Zwitserland. Zouden de appelsienen daar ook zomaar aan de bomen groeien?
‘We moeten zeker oversteken naar Italië,’ zegt Nomade, ‘ ik
wil daar een soort Ventimiglia vinden.’
Ventimiglia of het laatste Italiaanse stadje voor je langs
de zuidkust Frankrijk binnenrijdt. Het stadje ligt op een heuvel. Je vindt er
alle weldaden van het land. Alsof de Italianen zich daar aan de grens nog voor
een laatste keer aan alle heerlijkheden van hun cultuur willen vastklampen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten