 |
| Eik cité (foto MDB) |
als een blad
drijvend op de wind.
Breekbaar
als het eerste
dunne ijs.
Dan weer tovert
het laatste licht
de horizon
in wonderlijke kleuren.
De tak waaraan
ik mij vastklampte
bleef achter
in mijn hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten