 |
| Onderweg (foto Mieke Debrabandere) |
Vele jaren later bezocht ik met de studenten van de Kunstacademie
Weimar, de stad van Goethe en Schiller. Weimar lag niet langer achter het IJzeren Gordijn. Maar overal zag je nog
de sporen van de DDR.
Het was winter en bar koud. Op de marktplaats stond een
gaarkeuken in kaki kleur. De keuken was eigenlijk een aanhangwagentje. Je kon
er erwtensoep kopen. Iemand had het wagentje van het DDR-leger gekocht. We
bezochten het tuinhuisje van Goethe aan de Ilm. Het beroemde kerkhof met de
grafzerken van Goethe en Schiller. De wijk die Henry Van de Velde ontwierp voor
de professoren van het Bauhaus. We bewonderden de natuur in de stad. Op de
binnenplaats van een van de vele paleizen in de omgeving van de cultuurstad
stonden we vol ontzag te luisteren naar een klassiek concert. Een van de
studentes van de Kunstacademie had lange rode haren. Toen vielen zachte
sneeuwvlokken uit de lucht.
Met de lijnbus reden we door het platteland. De wegen waren
omzoomd door bomen. Boerderijen.
Winterappelen hingen als kerstbollen in de kruinen.
Buchenwald. Niet toevallig hadden de nazi’s een van hun
kampen in Weimar gevestigd. Alsof ze elke menselijkheid wilden vernietigen.
Buchenwald lag een eind buiten de stad. Bij aankomst in het station dienden de
gevangenen in looppas het hele eind de heuvel op te rennen. We zagen de met
groene tegels beklede dissectieruimte. Een vals dokterskabinet. Terwijl de
gevangenen dachten dat hun lichaamslengte werd gemeten, kregen zij door een gat
in de houten wand het fatale nekschot toegediend.
Overal waar we kwamen, probeerde ik de plaatsen te herkennen
waar ik zo vele jaren voordien met de Geliefde was geweest. Ik bleef staan voor
het tuinhuis. Hier hadden de partijvrouwen van de DDR mij vijandig aangekeken
wanneer ik mijn opwachting bij de Geliefde maakte.
Toen sprak een van de studentes van de Kunstacademie de
verlossende woorden: ‘Nu begrijp ik
meneer waarom jij ons hier naartoe hebt genomen op duizend kilometer van huis.
Het is omdat jij de plaatsen wilt terugzien waar je jouw vrouw hebt leren
kennen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten