 |
| Schloss Linderhof, Venusgrot |
Omgeven door hoge bergen op de grens tussen Beieren en Tirol
bevindt zich Schloss Linderhof. Geïnspireerd door de grandeur van het hof van de
Franse koning Lodewijk XIV. Boven het kleine kasteeltje verheft zich de
Venustempel. Waterpartijen. Een reusachtige fontein met meermannen.
Binnen pracht en praal. Neobarok en rococo. Van de
toenmalige tsarin kreeg Ludwig bij de totstandkoming van het slot kostbare
edelstenen. Portretten van Lodewijk XIV en Madame de Pompadour. Het slot was
nochtans niet bedoeld om bezoekers te imponeren. Die liet de mensenschuwe
Ludwig immers niet toe. Hij leefde bij voorkeur 's nachts. In het licht van
kroonluchters met soms meer dan honderd kaarsen.
Ludwig was amper achttien jaar oud toen hij de Beierse troon
in 1864 besteeg en raakte vrijwel onmiddellijk verwikkeld in een reeks oorlogen
in het kader van de Duitse eenmaking. Hij betreurde dat Duitsland onder de
leiding van Pruisen in 1870 oorlog voerde met Frankrijk. En al helemaal dat de
Duitsers het heilige Versailles ontwijdden.
Als marionettenkoning was Ludwig op zoek naar een
identiteit. Die vond hij in eerste instantie in de grandeur van zijn naamgenoot
Lodewijk XIV. Tot hij zich ging verdiepen in het werk van Richard Wagner. Net
als Wagner was Ludwig gefascineerd door de Duitse middeleeuwen, waarmee hij al
rijkelijk was geconfronteerd in Hohenschwangau, de burcht van zijn vader. In
Wagner vond Ludwig een geestesgenoot.
In het park van Schloss Linderhof liet Ludwig niet minder
dan drie levensgrote decors bouwen voor de opera’s van Wagner. De blauwe grot
of de Venusgrot was gebouwd naar Tannhäuser. Druipstenen, een meertje en een
waterval. Op het meer een kleine boot. In de Venusgrot wisselt het licht van
rood naar blauw. Ik denk aan een verhaal van de Amerikaanse auteur Charles
Bukowski. Zijn alter ego probeert opnieuw in de moederschoot te belanden en
huilt daarna tranen van onmacht.
Ludwig identificeerde zich met de jonge ridder Parsifal, die
op zoek gaat naar een lans. Parsifal belandt bij de heremiet Gurnemanz, een
vroegere ridder van de Ronde Tafel. Voor die scène uit Parsifal, de laatste opera
van Wagner, liet Ludwig de hut van Gurnemanz bouwen.
Ludwig leefde in een droomwereld en vond in Wagner de
kunstenaar die zijn dromen omzette in Gesamtkunstwerke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten