 |
| Romeinse brug over de Hoëgne, Polleur (foto MDB) |
Polleur
Dit land zit vol verhalen en legendes. Neem nu de gedraaide
kerktoren van Polleur. De merkwaardige spiraalvorm zou te wijten zijn aan een
schop die de duivel zelf tegen de kerktoren heeft gegeven. Een meer voor de
hand liggende verklaring is dat de bouwmeesters op die manier richting wilden
geven aan de hevige rukwinden.
Een andere legende die tot op vandaag in Polleur voortleeft
is er een die herinnert aan la bête du Gévaudan. Net als in de Cévennes is hier
sprake van een monsterachtig wezen. Een reusachtige wolf of een reuzenhert met
vrouwelijke vormen en lang blond haar dat de streek teistert.
In Polleur komt de bevrijding van het monster door de list
van een schoenmaker. Die had het idee om reuzenschoenen te maken. Ze van binnen
met lijm in te strijken om aldus het dier ter plaatse te houden. Daarna zouden
de weerbare jonge mannen van het dorp het monster te lijf gaan.
Behalve een die pas was getrouwd. Het risico om in de strijd
tegen het monster lijf en leden te verliezen was te groot.
Het monster werd overwonnen en nu keerden de dorpelingen zich
tegen de angsthaas. Hij werd uit zijn huis gesleurd en aan de Romeinse brug of le
Vieux Pont de Polleur in het water van de Hoëgne gesmeten.
Om de twee jaar wordt dit feit herdacht. Tijdens la fête du
coucou wordt de man die in Polleur als laatste is getrouwd, nog altijd in het
water van de rivier gegooid.
Wat spreekt de Romeinse brug over de Hoëgne tot de
verbeelding! De brug lag op de weg tussen Tongeren en Trier. Op de achtergrond
de gedraaide kerktoren van Polleur. De huizen zijn hier gebouwd in natuursteen.
Het lijkt wel een dorp in de Cévennes. We wandelen langs de rivier. Komen in
kleine gehuchten. Gebouwd rond een vroegere molen of smederij. Het landschap is
hier rustig en zacht. Helemaal anders dan de woeste hoogten rond Stavelot waar
wij gisteren rondfietsten.
‘Waarom zouden wij nog verder weg trekken,’ merkt Nomade op.
En eigenlijk heeft ze gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten