MARIJN

scène 2

Marijn zit op de sofa, naast hem de radio, hij probeert er muziek uit te krijgen

het groene lampje brandt

Scholmiester komt op

Scholmiester

is ’t er geen belet?

Marijn

metronoom op tempo van een klok

lacht grinnikend, zijn gouden tanden komen bloot

hoe zou ’t er nu belet zijn, Scholmiester?

een pintje?

maar ge moet er zelf achter gaan

en brengt voor mij nen Tuborg mee

Marijn zet de radio uit

in zestig moesten we ons klaarhouden

d' er waren troebelen in de Congo

de commando’s hadden groene mutsen

het enigste verschil met de paracommando’s

was dat wij niet moesten springen

maar voor de rest was de opleiding gans hetzelfste

we moesten al drijvend de Maas oversteken

z’ hebben ook geprobeerd om mij te leren zwemmen

ze pakten mij vast en smeten mij in ’t water

ik begon te spertelen en ben twee keren onder gegaan

daarachter hebben ze mij eruit gehaald

ik was feitelijk marconist

we kregen opleiding en moesten alle codes vanbuiten leren

dat was voor mij geen probleem

in die tijd waren we gekazerneerd in Duitsland

mijne maat heette Louis

hij was nen bokseur

als ‘t er miserie was in een van de café’s

dan riep ik: Louis!

Louis kwam dan af

en hij gaf diene ene nen uppercut

dan moest de militaire politie tussen komen

z’ hebben ons alle twee opgepakt

en opgesloten

ik heb zes weken in Lantin gezeten

daarachter hebben ze beslist om

ons alle twee uit elkaar te houden