 |
| Schaduwbeelden carnaval Malmundarium (foto MDB) |
Monsieur Hawarden
Wat een magische tover hangt over deze streek.
‘De nevel is nog aan het optrekken,’ zegt Nomade wanneer we deze ochtend doorheen eindeloze bossen rijden. In de verte het opkomende licht. Sneeuwlagen. De scherpe omranding van de dennenbossen.
Wanneer we ’s ochtends wandelen met onze hond Luna vertelt Nomade over de hazelaar.
‘Het is een magische struik. Vroeger werden er wichelroeden van zijn takken gemaakt.’
We dringen het park binnen van het kasteel van Mobutu. Zo staat deze verlaten kasteeltuin bij ons bekend. We zien er de vroegere stenen kooien. Waarin de kasteeleigenaar na een verblijf in Congo exotische dieren hield.
In het verlaten kasteelpark ontdekken we nog tal van voormalige follies. Een met mos bedekte Chinese pagode. Op een klein eilandje een reusachtige steen die voor een menhir kan doorgaan.
We wandelen rond de kasteelvijver. Het kasteel zelf is ondertussen verdwenen.
Het is een spannende onderneming. Het doet mij allemaal denken aan vroeger, toen ik als kind binnendrong in de Hof van de Rus. Een leegstaande villa met een verwilderde tuin. Wanneer je onder de omheining door kroop, wachtten er frambozenstruiken. Sommigen onder ons beweerden zich ooit toegang te hebben verschaft tot het binnenste van het gebouw. Ze vertelden over oude luchters. En verlaten kamers.
Dezelfde magie moet de schrijver Filip de Pillecyn hebben ervaren. Hij verbleef enkele jaren in Malmédy als leraar Nederlands. En liet zich inspireren door een oud verhaal voor zijn novelle Monsieur Hawarden. De Pillecyn beschrijft de lange eenzame wandelingen van monsieur Hawarden die uiteindelijk een vrouw blijkt te zijn door de met nevels bedekte landschappen.
Morgen begint in Malmédy het langverwachte carnaval. Het carnavalsfeest is hier meer dan vijfhonderd jaar oud. De figuren die er hun opwachting maken vertellen over de geschiedenis van deze streek. Zo is er de Grosse Police die er uitzien als soldaten uit de Napoleontische tijd.
Als een eerste voorbereiding eten we salade russe. Het is een mengeling van rode biet, aardappelen met ajuin en haring. Kortom datgene wat nog van de voedselvoorraden overblijft na een lange winter.
Wat een magische tover hangt over deze streek.
‘De nevel is nog aan het optrekken,’ zegt Nomade wanneer we deze ochtend doorheen eindeloze bossen rijden. In de verte het opkomende licht. Sneeuwlagen. De scherpe omranding van de dennenbossen.
Wanneer we ’s ochtends wandelen met onze hond Luna vertelt Nomade over de hazelaar.
‘Het is een magische struik. Vroeger werden er wichelroeden van zijn takken gemaakt.’
We dringen het park binnen van het kasteel van Mobutu. Zo staat deze verlaten kasteeltuin bij ons bekend. We zien er de vroegere stenen kooien. Waarin de kasteeleigenaar na een verblijf in Congo exotische dieren hield.
In het verlaten kasteelpark ontdekken we nog tal van voormalige follies. Een met mos bedekte Chinese pagode. Op een klein eilandje een reusachtige steen die voor een menhir kan doorgaan.
We wandelen rond de kasteelvijver. Het kasteel zelf is ondertussen verdwenen.
Het is een spannende onderneming. Het doet mij allemaal denken aan vroeger, toen ik als kind binnendrong in de Hof van de Rus. Een leegstaande villa met een verwilderde tuin. Wanneer je onder de omheining door kroop, wachtten er frambozenstruiken. Sommigen onder ons beweerden zich ooit toegang te hebben verschaft tot het binnenste van het gebouw. Ze vertelden over oude luchters. En verlaten kamers.
Dezelfde magie moet de schrijver Filip de Pillecyn hebben ervaren. Hij verbleef enkele jaren in Malmédy als leraar Nederlands. En liet zich inspireren door een oud verhaal voor zijn novelle Monsieur Hawarden. De Pillecyn beschrijft de lange eenzame wandelingen van monsieur Hawarden die uiteindelijk een vrouw blijkt te zijn door de met nevels bedekte landschappen.
Morgen begint in Malmédy het langverwachte carnaval. Het carnavalsfeest is hier meer dan vijfhonderd jaar oud. De figuren die er hun opwachting maken vertellen over de geschiedenis van deze streek. Zo is er de Grosse Police die er uitzien als soldaten uit de Napoleontische tijd.
Als een eerste voorbereiding eten we salade russe. Het is een mengeling van rode biet, aardappelen met ajuin en haring. Kortom datgene wat nog van de voedselvoorraden overblijft na een lange winter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten