Veenbessen

Tuin Villa Royale (foto MDB)

‘J’ai entendu ce boum,’ zegt Krantenman wanneer we het hebben over het onweer.
Ik vertel hem dat het wolkenspel een ongelooflijk tafereel opleverde en dat de donkere wolkenmassa na afloop in de richting van het kleine stadje Spa dreef.
‘Normalement les nuages vont par là,’ toont Krantenman. ‘Dans la direction de l’Allemagne,’ voegt hij er nog aan toe. Dan zijn wij er vanaf hoor je hem denken.
‘Maintenant c’est le temps des airelles,’ vertelt hij. ‘On les trouve là haut, sur la fagne. Mais pas tout en haut. Là le climat est trop dur et c’est trop humide.’
Krantenman kent ondertussen mijn voorliefde voor de Ardense hoogten. Hij geeft zelfs de exacte plaats aan waar we de rode veenbessen kunnen plukken.
‘Tout près de l’aérodrome,’ wijst hij aan.
Ik ken de plek goed. Het is daar waar de paysagiste René Toussaint tijdens de oorlog met een wit linnen doek rondliep en hij ternauwernood aan het mitrailleurvuur van een Duits toestel is ontsnapt. De vliegeniers dachten dat de schilder die enkel naar de natuur werkte, met het witte doek geheime signalen wou uitzenden.
Krantenman vertrouwt mij toe dat hij als kind met vrienden myrtilles of blauwe bosbessen en de rode veenbessen ging plukken om te verkopen aan de restaurants.
Vorige week verscheen voor het eerst een vrouw naast hem in zijn benepen krantengalerij.
‘C’était votre femme?’ vraag ik hem. ‘Elle est de couleur foncée,’ voeg ik er nog aan toe.
‘Ah oui, elle est marocaine,’ antwoordt hij, ‘j’ai vécu dix ans au Maroc.’