 |
| Montagnes du Sud (foto MDB) |
Daarnet een hevige regenbui. Donder en bliksem. De donder
sloeg zo hard in dat ineens alle elektriciteit in onze caravan uitviel.
Donkere wolkenmassa’s pakken zich samen boven het dal. Samen met de vuurgloed van de ondergaande zon lijkt dit wel het inferno.
‘In onze caravan zitten we veilig,’ zegt Nomade, ‘zij werkt als de kooi van Faraday.’
Toch vraag ik mij af of dit wel zo is.
‘Een auto staat op rubberen wielen,’ opper ik, ‘en onze caravan rust op vier metalen poten.’
De lucht boven onze heuvel is ondertussen uitgeklaard tot een helder blauw. Maar diep in het dal wordt de wolkenmassa dichter en dreigender. Boven de wolken stijgt voorzichtig de rode gloed uit van het avondlicht.
Wat is de natuur hier prachtig! De beek achter onze camping verandert opnieuw in een woeste bergrivier. Wanneer het water in de bergbeek hevig tekeer gaat, vormt zij tegen de oevers een wit schuim. Alsof de natuur haar kwaadheid wil tonen. De bedding van de beek kleurt rood van de ijzerhoudende ondergrond.
De eerste tekenen van de herfst. Paddenstoelen in allerlei kleuren schieten uit de grond. Hoe heviger de kleuren hoe giftiger de paddenstoelen zijn, heb ik altijd geleerd.
De wolken hebben zich boven het kleine stadje Spa samengetrokken. Wat een prachtig gezicht hier van boven op onze heuvel. De donkerste wolken verheffen zich als een tornado. Waarachter de rode avondgloed de horizon in vuur en vlam zet. De tornado verheft zich langzaam maar zeker en drijft in de richting van het dal achter ons. Nu tekent zich aan de horizon een paarse gloed af. Berg en dal zijn voorlopig aan de Apocalyps ontsnapt.
Enkele dagen geleden kruiste een rode eekhoorn mijn pad. Nog even een avondwandeling met Luna maken voor de wind de wolken weer onze richting uitdrijven en het hier opnieuw losbarst.
Donkere wolkenmassa’s pakken zich samen boven het dal. Samen met de vuurgloed van de ondergaande zon lijkt dit wel het inferno.
‘In onze caravan zitten we veilig,’ zegt Nomade, ‘zij werkt als de kooi van Faraday.’
Toch vraag ik mij af of dit wel zo is.
‘Een auto staat op rubberen wielen,’ opper ik, ‘en onze caravan rust op vier metalen poten.’
De lucht boven onze heuvel is ondertussen uitgeklaard tot een helder blauw. Maar diep in het dal wordt de wolkenmassa dichter en dreigender. Boven de wolken stijgt voorzichtig de rode gloed uit van het avondlicht.
Wat is de natuur hier prachtig! De beek achter onze camping verandert opnieuw in een woeste bergrivier. Wanneer het water in de bergbeek hevig tekeer gaat, vormt zij tegen de oevers een wit schuim. Alsof de natuur haar kwaadheid wil tonen. De bedding van de beek kleurt rood van de ijzerhoudende ondergrond.
De eerste tekenen van de herfst. Paddenstoelen in allerlei kleuren schieten uit de grond. Hoe heviger de kleuren hoe giftiger de paddenstoelen zijn, heb ik altijd geleerd.
De wolken hebben zich boven het kleine stadje Spa samengetrokken. Wat een prachtig gezicht hier van boven op onze heuvel. De donkerste wolken verheffen zich als een tornado. Waarachter de rode avondgloed de horizon in vuur en vlam zet. De tornado verheft zich langzaam maar zeker en drijft in de richting van het dal achter ons. Nu tekent zich aan de horizon een paarse gloed af. Berg en dal zijn voorlopig aan de Apocalyps ontsnapt.
Enkele dagen geleden kruiste een rode eekhoorn mijn pad. Nog even een avondwandeling met Luna maken voor de wind de wolken weer onze richting uitdrijven en het hier opnieuw losbarst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten