 |
| Kerk Ligneuville (foto MDB) |
Tombeau M. Hawarden
Wat deed het goed om deze morgen de frisse lentegeur op te
snuiven. Ik daal af naar het kleine stadje Spa. Bestel er in de bakkerij aan de
achterkant van les Bains quatre pistolets en stel in de caravan vast dat het
meisje mij vier zachte broodjes heeft meegegeven. Wanneer je de broodjes als
een pistool ter hand neemt, zien zij er inderdaad zo uit.
We wandelen langs het kasteel van Mobutu. Komen aan de kleine kapel die zich net buiten het domein bevindt. Recht er tegenover staat het achttiende-eeuwse huis dat een van de vroegere kasteeleigenaars voor zijn maîtresse heeft laten optrekken. In de kapel zijn Mariabeeldjes verzameld in alle mogelijke gedaantes.
Op zoek naar Monsieur Hawarden. De literaire figuur uit de gelijknamige novelle van Filip De Pillecyn. Volgens het verhaal verbleef Monsieur Hawarden in Pont. En daarna in Ligneuville. Wat de novelle vooral aantrekkelijk maakt zijn de lyrische beschrijvingen van het veenlandschap. Elke dag maakt monsieur Hawarden, vergezeld door de kleine Alex en de hond Sopi een lange wandeling door het Eifelland.
Monsieur Hawarden is afkomstig uit Parijs en is eigenlijk een vrouw. Heimelijk trekt zij ’s avonds uit een van haar meegebrachte koffers sierlijke vrouwenkleren aan. Zij worstelt met die gedwongen tweeslachtigheid. Heeft de vrouw geprobeerd zich van het leven te beroven? Of werd zij gewond in een gevecht? De Pillecyn beschrijft hoe zich boven op de linker borst een litteken bevindt.
Wanneer de kleine Alex opgroeit, trekt monsieur Hawarden weg uit het gehucht Pont. Maar eerst gaat zij nog een keer naar Spa waar zij zich overgeeft aan de liefde voor een man. De man is liefdeloos. Voor monsieur Hawarden is een einde gekomen aan het erotische verlangen. Zij trekt zich terug in Ligneuville, in de nabijheid van de kerk. Op haar sterfbed ontdekt Alex de vrouwelijke vormen van monsieur Hawarden.
‘Oui, mon petit,’ knikt zij.
In Ligneuville gaan wij op zoek naar het graf van monsieur Hawarden. Aan de ingang van het kerkhof staat in grote letters: Tombeau M. Hawarden. Het graf is een eenvoudige steen met daarop haar echte naam: Mériora Gillibrand. Afkomstig uit Parijs. En in Ligneuville overleden op 58-jarige leeftijd. Was de vrouw op de vlucht voor de nasleep van de troebelen in 1848? En bracht zij daarom haar laatste levensjaren door vermomd als man? Of was er sprake van twee liefdesrivalen? Een duel en een daarop volgend gevecht?
Op het kerkhof bevinden zich verschillende praalgraven. We ontdekken het graf van een generaal in het Turkse leger. Adellijke figuren. Lang geleden moet Ligneuville een toevluchtsoord zijn geweest voor welgestelden uit heel Europa. Was hier misschien een sanatorium gevestigd?
We verlaten Ligneuville. Op de oude weg naar Luik komen we bij het monument Apollinaire. Het is een enorme granietsteen met daarop de naam van de dichter: Guillaume Apollinaire. Rondom staat op zes kleinere stenen een gedicht van zijn hand:
We wandelen langs het kasteel van Mobutu. Komen aan de kleine kapel die zich net buiten het domein bevindt. Recht er tegenover staat het achttiende-eeuwse huis dat een van de vroegere kasteeleigenaars voor zijn maîtresse heeft laten optrekken. In de kapel zijn Mariabeeldjes verzameld in alle mogelijke gedaantes.
Op zoek naar Monsieur Hawarden. De literaire figuur uit de gelijknamige novelle van Filip De Pillecyn. Volgens het verhaal verbleef Monsieur Hawarden in Pont. En daarna in Ligneuville. Wat de novelle vooral aantrekkelijk maakt zijn de lyrische beschrijvingen van het veenlandschap. Elke dag maakt monsieur Hawarden, vergezeld door de kleine Alex en de hond Sopi een lange wandeling door het Eifelland.
Monsieur Hawarden is afkomstig uit Parijs en is eigenlijk een vrouw. Heimelijk trekt zij ’s avonds uit een van haar meegebrachte koffers sierlijke vrouwenkleren aan. Zij worstelt met die gedwongen tweeslachtigheid. Heeft de vrouw geprobeerd zich van het leven te beroven? Of werd zij gewond in een gevecht? De Pillecyn beschrijft hoe zich boven op de linker borst een litteken bevindt.
Wanneer de kleine Alex opgroeit, trekt monsieur Hawarden weg uit het gehucht Pont. Maar eerst gaat zij nog een keer naar Spa waar zij zich overgeeft aan de liefde voor een man. De man is liefdeloos. Voor monsieur Hawarden is een einde gekomen aan het erotische verlangen. Zij trekt zich terug in Ligneuville, in de nabijheid van de kerk. Op haar sterfbed ontdekt Alex de vrouwelijke vormen van monsieur Hawarden.
‘Oui, mon petit,’ knikt zij.
In Ligneuville gaan wij op zoek naar het graf van monsieur Hawarden. Aan de ingang van het kerkhof staat in grote letters: Tombeau M. Hawarden. Het graf is een eenvoudige steen met daarop haar echte naam: Mériora Gillibrand. Afkomstig uit Parijs. En in Ligneuville overleden op 58-jarige leeftijd. Was de vrouw op de vlucht voor de nasleep van de troebelen in 1848? En bracht zij daarom haar laatste levensjaren door vermomd als man? Of was er sprake van twee liefdesrivalen? Een duel en een daarop volgend gevecht?
Op het kerkhof bevinden zich verschillende praalgraven. We ontdekken het graf van een generaal in het Turkse leger. Adellijke figuren. Lang geleden moet Ligneuville een toevluchtsoord zijn geweest voor welgestelden uit heel Europa. Was hier misschien een sanatorium gevestigd?
We verlaten Ligneuville. Op de oude weg naar Luik komen we bij het monument Apollinaire. Het is een enorme granietsteen met daarop de naam van de dichter: Guillaume Apollinaire. Rondom staat op zes kleinere stenen een gedicht van zijn hand:
‘Wees begripvol
wanneer je ons vergelijkt
met hen die waren
als de perfecte orde.
Wij steeds weer op zoek
naar avontuur.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten