 |
| Boerderijwoning Winamplanche (foto MDB) |
Winamplanche
Wat een rust heerst in het kleine dorp Winamplanche. Hier
leefde en werkte Didier Comès. De tekenaar van Silence of De dorpsgek van
Schoonvergeten. En van De wezel of La Belette.
Didier of Dieter Hermann Comès was afkomstig uit Sourbrodt. Hij tekende in hoofdzaak eenzame figuren aan de rand van de samenleving. Zijn personages zwerven door majestueuze landschappen. Staan in direct contact met de dieren en de natuur.
We gaan op zoek naar het huis waar de tekenaar deze droomwereld heeft gecreëerd. Het huis blijkt boven het dorp te staan. We geraken er door een holle weg te volgen.
Holle wegen, kruisbeelden, heggen, ze spelen allemaal een cruciale rol in de landschapsbeschrijvingen van de auteur. Net als de weiden omzoomd door dennenbossen.
Het huis is verlaten. Door het raam zie ik nog een potje met penselen. Er staat ook een kartonnen doos met in grote letters Eva. De titel van een van zijn werken.
‘Comès heeft een imaginaire wereld geschapen waar de tijd is blijven stilstaan,’ zeg ik tegen Nomade.
‘Hij zal zich toch wel geërgerd hebben aan de protserige villa’s die hier op de hoogte zijn verschenen,’ antwoordt zij.
Op het kerkhof gaan we op zoek naar een teken van Comès. Een oude vrouw is bezig in een bloempot een plantje aan te aarden.
We vragen haar of ze de tekenaar Comès kent.
‘Oui, je l’ai connu,’ vertelt de vrouw. ‘Il habitait là haut. D’abord il était avec une femme. Après avec une autre.’
‘C’est la fille des voisins qui s’occupe de la maison maintenant.’
Comès blijkt hier een teruggetrokken bestaan te hebben geleid. Maar een keer per jaar kwam hij in het dorp. Op de eerste zondag van augustus. Voor het dorpsfeest.
Wat is kunst toch mooi. Over de vrijheid te beschikken om een eigen fantasiewereld te creëren. En die te kunnen delen met anderen.
Didier of Dieter Hermann Comès was afkomstig uit Sourbrodt. Hij tekende in hoofdzaak eenzame figuren aan de rand van de samenleving. Zijn personages zwerven door majestueuze landschappen. Staan in direct contact met de dieren en de natuur.
We gaan op zoek naar het huis waar de tekenaar deze droomwereld heeft gecreëerd. Het huis blijkt boven het dorp te staan. We geraken er door een holle weg te volgen.
Holle wegen, kruisbeelden, heggen, ze spelen allemaal een cruciale rol in de landschapsbeschrijvingen van de auteur. Net als de weiden omzoomd door dennenbossen.
Het huis is verlaten. Door het raam zie ik nog een potje met penselen. Er staat ook een kartonnen doos met in grote letters Eva. De titel van een van zijn werken.
‘Comès heeft een imaginaire wereld geschapen waar de tijd is blijven stilstaan,’ zeg ik tegen Nomade.
‘Hij zal zich toch wel geërgerd hebben aan de protserige villa’s die hier op de hoogte zijn verschenen,’ antwoordt zij.
Op het kerkhof gaan we op zoek naar een teken van Comès. Een oude vrouw is bezig in een bloempot een plantje aan te aarden.
We vragen haar of ze de tekenaar Comès kent.
‘Oui, je l’ai connu,’ vertelt de vrouw. ‘Il habitait là haut. D’abord il était avec une femme. Après avec une autre.’
‘C’est la fille des voisins qui s’occupe de la maison maintenant.’
Comès blijkt hier een teruggetrokken bestaan te hebben geleid. Maar een keer per jaar kwam hij in het dorp. Op de eerste zondag van augustus. Voor het dorpsfeest.
Wat is kunst toch mooi. Over de vrijheid te beschikken om een eigen fantasiewereld te creëren. En die te kunnen delen met anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten