Italiaans dagboek

Siciliaanse marionet (foto MDB)

Opera dei Pupi

Laat ik de ochtend beginnen zoals ik de vorige avond ben geëindigd. Met een lofzang op de heerlijkheden van de tafel.

Vanmorgen vroeg rook ik de scherpe geur van koffie door het hele huis.

‘Wat jammer dat de Mokabon niet langer in Italiaanse handen is,’ zegt Nomade.

Ze vertelt verder. Over de zeer speciale soorten koffie die je er indertijd kon krijgen. Met als summum kopi loewak gemaakt van bonen ontstaan doordat de Indonesische koffierat ze na het eten van koffiebessen heeft uitgescheiden. Het lijkt mij niet erg appetijtelijk.

Na het ontbijt worstelt Nomade met de grote schapenbout die zij in de Sleepstraat heeft gekocht. Ze snijdt hem vakkundig open. En propt er vervolgens gezouten ansjovis en een handvol rozemarijn in. Daarna begint ze aan de peertjes gevuld met veenbessen.

Op de achtergrond klinkt muziek van Antonio Vivaldi uitgevoerd door het Venetiaans Barokorkest: Le Quattro Stagioni. De titel klinkt als het soort pizza dat wij vroeger meestal bestelden.

Toen we deze zomer in onze caravan verbleven, begaf ik mij elke morgen naar het kleine stadje Spa. Daar kocht ik bij de man die ik gaandeweg Krantenman ben gaan noemen mijn ochtendkrant.

Krantenman beweegt zich als een marionet heen en weer op een smal oppervlak van amper enkele meter. Maar het lijkt hem helemaal niet te deren. In een vorig leven werkte hij immers als ingenieur in de weidsheid van de woestijn.

We bezochten toen het slot Reinhardstein. Daar zagen we een hele collectie marionetten. Waaronder levensgrote exemplaren van een soort ridderfiguren die oorspronkelijk uit Sicilië afkomstig zijn.

‘Maar dat zijn de poppen die jij indertijd van straat hebt opgeraapt,’ zei Nomade toen.

En inderdaad. Een ervan heb ik nog altijd bewaard. Het is een houten pop waarvan het gezicht zeer realistisch is beschilderd. De pop draagt boven een met zilverdraad gestikte wapenrok een koperen harnas, een gevederde helm, zwaard en schild en is een figuur uit de Opera dei Pupi.