 |
| De reiziger kathedraal Straatsburg |
Vanmorgen vroeg opgestaan.
‘Onze eerste etappe wordt Straatsburg,’ zegt Nomade, ‘we zullen vooral grensgebieden opzoeken.’
Het doet mij denken aan Niemandsland. Lang geleden waren Nomade en ik hierin gespecialiseerd. Zo zijn we een keer te voet over het IJzeren Gordijn getrokken. Kilometers lang. Hier en daar stond achter een brug een jonge Sovjetsoldaat verdekt opgesteld. Nieuwsgierig keken zij toe hoe wij beladen met onze rugzakken van Oost naar West trokken.
Nomade maakte zich boos toen ik foto’s maakte. Ik voelde mij zoals Chaplin die met zijn rode vlagje per ongeluk voorop in een betoging belandde.
Of zoals die keer toen we de grens met de DDR overstaken en wij gelukkig onze rugzakken niet hoefden open te maken. Een plaat van Bruce Cockburn. Kuifje in de Sovjet-Unie.
Bij onze terugkeer keek een jonge vrouwelijke grenswacht wel in onze bagage. In een pakje van gerecycleerd DDR-papier stak een popje. Het popje maakte een lieflijk geluid wanneer het meisje erop duwde. Ze wierp ons een vertrouwelijke glimlach toe.
Nomade heeft een groot gevoel voor rechtvaardigheid.
‘Warum wird das eingetragen?’ vroeg ze wanneer de West-Duitse grenswacht aanstalten maakte om met onze papieren te verdwijnen.
‘Das wird nicht eingetragen. Es wird überprüft,’ antwoordde de man nors.
Ook na onze vrolijke tocht door Niemandsland werden we door weinig vriendelijke West-Duitse grenswachten onthaald.
‘Haben Sie keine Truppenbewegungen gesehen?’ vroegen ze ons.
Alsof de Oost-Duitse Volksarmee elk moment klaar stond om de grens over te steken.
Onze tocht naar de grensgebieden bracht ons vandaag naar Strasbourg. Strassburg waar Goethe studeerde. De Elzas die zo vaak van Duitsland naar Frankrijk is verhuisd en omgekeerd. In de tijd van Goethe was Straatsburg Duits. Maar toch was er al de invloed van de Franse Revolutie. Jakob Michael Reinhold Lenz die Goethe overal in zijn voetsporen volgde. En onder invloed van de ideeën van de Revolutie ‘Die Soldaten’ schreef. Of ‘Der Hofmeister’ over hoe huisleraren werden uitgebuit door de landelijke kleine adel.
Vanuit Straatsburg reed Goethe te paard naar Sessenheim. Naar Friederike Brion, het meisje waar hij en Lenz verliefd op waren. De vader van Friederike was dominee en preekte er in het kerkje.
Daarnet een wandeling gemaakt langs de Rijn. Onze woonwagen staat op de Duitse oever. Op de Rijn wilde zwanen. Vadertje Rijn. Hier is de mythologie vlakbij. Leda en de zwaan.
Morgen steken we de Rijn over naar Straatsburg.
‘Onze eerste etappe wordt Straatsburg,’ zegt Nomade, ‘we zullen vooral grensgebieden opzoeken.’
Het doet mij denken aan Niemandsland. Lang geleden waren Nomade en ik hierin gespecialiseerd. Zo zijn we een keer te voet over het IJzeren Gordijn getrokken. Kilometers lang. Hier en daar stond achter een brug een jonge Sovjetsoldaat verdekt opgesteld. Nieuwsgierig keken zij toe hoe wij beladen met onze rugzakken van Oost naar West trokken.
Nomade maakte zich boos toen ik foto’s maakte. Ik voelde mij zoals Chaplin die met zijn rode vlagje per ongeluk voorop in een betoging belandde.
Of zoals die keer toen we de grens met de DDR overstaken en wij gelukkig onze rugzakken niet hoefden open te maken. Een plaat van Bruce Cockburn. Kuifje in de Sovjet-Unie.
Bij onze terugkeer keek een jonge vrouwelijke grenswacht wel in onze bagage. In een pakje van gerecycleerd DDR-papier stak een popje. Het popje maakte een lieflijk geluid wanneer het meisje erop duwde. Ze wierp ons een vertrouwelijke glimlach toe.
Nomade heeft een groot gevoel voor rechtvaardigheid.
‘Warum wird das eingetragen?’ vroeg ze wanneer de West-Duitse grenswacht aanstalten maakte om met onze papieren te verdwijnen.
‘Das wird nicht eingetragen. Es wird überprüft,’ antwoordde de man nors.
Ook na onze vrolijke tocht door Niemandsland werden we door weinig vriendelijke West-Duitse grenswachten onthaald.
‘Haben Sie keine Truppenbewegungen gesehen?’ vroegen ze ons.
Alsof de Oost-Duitse Volksarmee elk moment klaar stond om de grens over te steken.
Onze tocht naar de grensgebieden bracht ons vandaag naar Strasbourg. Strassburg waar Goethe studeerde. De Elzas die zo vaak van Duitsland naar Frankrijk is verhuisd en omgekeerd. In de tijd van Goethe was Straatsburg Duits. Maar toch was er al de invloed van de Franse Revolutie. Jakob Michael Reinhold Lenz die Goethe overal in zijn voetsporen volgde. En onder invloed van de ideeën van de Revolutie ‘Die Soldaten’ schreef. Of ‘Der Hofmeister’ over hoe huisleraren werden uitgebuit door de landelijke kleine adel.
Vanuit Straatsburg reed Goethe te paard naar Sessenheim. Naar Friederike Brion, het meisje waar hij en Lenz verliefd op waren. De vader van Friederike was dominee en preekte er in het kerkje.
Daarnet een wandeling gemaakt langs de Rijn. Onze woonwagen staat op de Duitse oever. Op de Rijn wilde zwanen. Vadertje Rijn. Hier is de mythologie vlakbij. Leda en de zwaan.
Morgen steken we de Rijn over naar Straatsburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten