 |
| l' Heure bleue Valle d'Aosta |
‘Bene fatto Volpe,’ zegt
de blond geverfde bazin van de trattoria. ‘Goed
gedaan, Vos.’
Hiermee bedoelt zij dat ik er met mijn beperkte kennis van het Italiaans in ben geslaagd om voor mij een pizza napoletana en voor Nomade haar lievelingsgerecht te bestellen. Lamskoteletjes met geroosterde groenten.
Wanneer we met de fiets van het kleine bergdorp Pollein terugkeren naar onze kampeerplaats is l’heure bleue aangebroken. De bergen zijn gehuld in een blauwe schijn. We lijken ons wel in een sprookje te bewegen.
Het verschijnsel is door Goethe uitvoerig besproken in zijn gesprekken met Eckermann. Deze gesprekken beginnen steeds met hetzelfde stereotype: ‘Met Goethe aan tafel’. Goethe is oud en blikt na Dichtung und Wahrheit terug op zijn leven. Tegelijk beschrijft Eckermann het dagelijkse leven van de grote meester. Hoe hij op een bepaald ogenblik Tiroler dansers bij hem thuis laat optreden.
Het verschijnsel van l’heure bleue heb ik ook met mijn leerlingen opgeroepen. We verduisterden een klaslokaal. En lieten een kaars branden. Voor de kaars plaatsten we een stokje. De stok vervangt de berg waarachter de zon ondergaat. Aan de ene kant van het stokje krijg je een blauwe schaduw. Terwijl aan de andere kant een gele schaduw te zien is.
Goethe was in het begin van de negentiende eeuw in een felle strijd verwikkeld met Newton. De wetenschap die Goethe beoefende was eigenlijk poëzie.
Morgen vertrekken we uit dit dal dat mij zo gelukkig maakte. Op weg naar Torino. Waar we het museum van de film zullen bezoeken.
Hiermee bedoelt zij dat ik er met mijn beperkte kennis van het Italiaans in ben geslaagd om voor mij een pizza napoletana en voor Nomade haar lievelingsgerecht te bestellen. Lamskoteletjes met geroosterde groenten.
Wanneer we met de fiets van het kleine bergdorp Pollein terugkeren naar onze kampeerplaats is l’heure bleue aangebroken. De bergen zijn gehuld in een blauwe schijn. We lijken ons wel in een sprookje te bewegen.
Het verschijnsel is door Goethe uitvoerig besproken in zijn gesprekken met Eckermann. Deze gesprekken beginnen steeds met hetzelfde stereotype: ‘Met Goethe aan tafel’. Goethe is oud en blikt na Dichtung und Wahrheit terug op zijn leven. Tegelijk beschrijft Eckermann het dagelijkse leven van de grote meester. Hoe hij op een bepaald ogenblik Tiroler dansers bij hem thuis laat optreden.
Het verschijnsel van l’heure bleue heb ik ook met mijn leerlingen opgeroepen. We verduisterden een klaslokaal. En lieten een kaars branden. Voor de kaars plaatsten we een stokje. De stok vervangt de berg waarachter de zon ondergaat. Aan de ene kant van het stokje krijg je een blauwe schaduw. Terwijl aan de andere kant een gele schaduw te zien is.
Goethe was in het begin van de negentiende eeuw in een felle strijd verwikkeld met Newton. De wetenschap die Goethe beoefende was eigenlijk poëzie.
Morgen vertrekken we uit dit dal dat mij zo gelukkig maakte. Op weg naar Torino. Waar we het museum van de film zullen bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten