 |
| Caravan in sneeuw (foto MDB) |
De dichter in zijn iglo vechtend voor de kunst
Nu eens vormt het ijs
zilveren bloemen op de ruit
wanneer wij ontwaken
Dan weer schittert de sneeuw
in duizend tintelingen
als een kristallen paleis
Soms is het licht oogverblindend!
terwijl bij avondval de duistere aarde
het van de hemel wint
Nu eens is ons hart
droevig en eenzaam
een met het donker van de nacht!
Dan weer verlangt
de ziel zoals een vogel in de heg
naar de gouden stralen van de zon.
