Perzische gedichten

Atashgah (Vuurtempel) (foto JDV)

Hoe teder kijken

de ogen van deze

mensen naar hun geliefden.

Een man reikt mij

de hand tijdens

de klim naar de Vuurtempel.

Zwaaiend met een sjaal

dansen mannen

samen met jonge meisjes

in kleurrijke gewaden.

De mens plukt

slechts de vruchten

van waar hij naar streeft

Perzische gedichten

Menar-e Sareban, Esfahan (foto JDV)

Mijn geliefde uur van de dag

breekt aan

wanneer de avond valt

over Esfahan.

De laan van de vier tuinen

leidt ons naar

de hoogste trap

van het paradijs

waar fonteinen bruisen

en moeders hun jonge

kinderen vrolijk lachend

wijzen op onze aanwezigheid.

Bloemen geuren in allerlei kleuren

zoals de kleren die de vrouwen

onder hun gewaden

dragen.

In de moskee wordt de stem

van de spreker zevenvoudig herhaald

deze van de fluisteraar

in alle stilte vernomen.

Is er enige andere beloning

voor de goedheid

dan deze van de

goedheid die je ontmoet?

Perzische gedichten

Naqsh-e Jahan, Esfahan (foto JDV)

De nacht valt plots en snel

in de Oriënt

zoals eertijds het polospel

op het Koninklijke plein.

Als doelpalen van de hemelse

vreugde verheffen zich de minaretten

met blauwe glazuurtegels bekleed

van de moskee.

Rondom de Koninklijke tuinen

draven

getooid met bellen

de laatste vurige kleine paarden.

In ons huis is

een koning gelijk

aan de armste bezoeker

mijn gazelle.