DEEL 3
scène 2
Nieuwjaar
in de zetel ligt
Mariëtte
uit de radio klinkt nieuwjaarsmuziek
uit Wenen
Mariëtte
Scholmiester, dat is voor u
heeft een peperkoek in
haar handen
en een fles wijn
we hebben dat gekregen
niet zomaar van iemand
van een echte dame!
Scholmiester
Mariëtte ge maakt mij beschaamd
Mariëtte
neen, neen, dat is voor u
ge zijt toch niet beschaamd in ons?
vroeger heb ik veel boeken gelezen
maar nu niet meer
nu kan ik niet meer lezen
‘k heb er het geduld niet meer voor
ik kon ook zeer goed piano spelen
Marijn
Mariette is geboren in Parijs
ze kost zeer schoon spelen op de piano
Mariëtte
ik ben dan met een café begonnen
neverst den Minard
het liefste wat ik dronk was champagne en zoete witte wijn
kijk ne keer naar mijn benen
heft slaapkleed omhoog
toont haar onderbenen
z’ hebben mij binnengedaan
maar ze konden mij niet meer opereren, zegden ze
Marijn
ze mocht daar niet drinken in de kliniek
maar ik smokkelde toch een fles wijn binnen
Mariëtte
we zijn getrouwd
kijk daar hangt onze foto
ik kon dan al niet meer buiten komen
de schepen is speciaal naar ons huis gekomen
om ons te trouwen
Marijn
vanaf dat we getrouwd waren
heb ik geen druppel meer gedronken
Mariëtte
soms komt uw hondje binnen
dan liggen ze daar alle twee te snurken
Marijn in zijne zetel
en uw hondje daar neverst
’t is goddelijk om te zien
Marijn
ze kan niet meer slikken
z’ heeft iets aan haren slokdarm
Mariëtte
ik kan alleen gemalen voedsel binnen krijgen
en zoete witte wijn
Marijn
vroeger stonden er hier
nog vier huizekens
wij woonden eerst
aan de overkant
in nummer vier
in de andere huizekens
woonden allemaal oude mensen
dat was nogal wat
als wij ’s nachts naar huis kwamen
soms sliep ze boven haren café
en dan liet ze mij niet meer binnen
ik sloeg dan zo een klein ruitje uit
zodat ik toch binnen kon
op een keer had Romain Deconinck
in een van zijn stukken
in de Minard
daar een gezegde op gemaakt
zo van
‘dat cafeetse, mee dat ruitje dat altijd
in geslegen is’
sedertdien ben ik wreed kwaad op Romain Deconinck
