vrijdag 4 juli 2014

Roth

Muze (foto MDB)

De Oostenrijkse schrijver Joseph Roth schreef meestal op een caféterras. Hij was dan  ook een notoir drinker. Op de vlucht voor de nazi’s belandde de schrijver van Joodse afkomst een tijd in Oostende. Waar zijn geliefde Irmgard Keun hem kwam vervoegen. Zij was niet Joods maar koos vrijwillig voor het Exil of de ballingschap samen met haar literaire vrienden.
De groep die in Oostende belandde had er geen idee van hoe lang de barbarij van het Hitlerregime zou duren. Alleszins niet erg lang, zo dachten zij. Daarom hadden ze op hun vlucht in 1933 geen winterkledij meegenomen. En was het geld na een tijd zodanig verminderd dat zij de wijk dienden te nemen naar goedkopere hotels in Bredene.
Het lot van Joseph Roth was allesbehalve benijdenswaardig. In Duitsland mochten zijn boeken niet meer worden uitgegeven. Hij had dan wel nog een uitgever in Amsterdam. Maar uiteindelijk stierf hij berooid en totaal aan de alcohol verslaafd in Parijs.
De andere grote schrijver Stefan Zweig verging het niet veel beter. Zweig week uit naar Brazilië, kon niet aarden in dit Zuid-Amerikaanse land en pleegde samen met zijn tweede vrouw zelfmoord in zijn hotelkamer. Zweig was voor de andere vluchtelingen een geldschieter. Net zoals de vroegere geliefde van Irmgard Keun, de Joodse arts Strauss. Die in de Verenigde Staten verbleef en aan wie zij verschillende keren smeekbrieven stuurde om geldelijke ondersteuning.
Na vijf dagen van absolute droogte hangen boven onze heuvel donkere wolken. Met tussenpozen vallen enkele regendruppels neer. Zodat ik het zekere boven het onzekere neem en mijn intrek neem op het terras van onze kampeerplaats. Naar het schijnt zou dit café het hele jaar door open zijn. Een troost voor deze winter wanneer wij hier dreigen ingesneeuwd te geraken. Al kan ik mij niet voorstellen dat voor slechts enkele overwinteraars het café open blijft.
Schrijven  op een caféterras heeft zijn charme. Je bent niet alleen. En de gesprekken van de andere terrasgasten vloeien in elkaar tot een achtergrondgeluid.
Joseph Roth dronk goedkope rode wijn. Niemand van zijn vrienden kon zijn tempo inzake drinken volgen. Ook niet inzake schrijven. Roth kon urenlang aan een stuk door schrijven. En drinken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten