maandag 6 augustus 2018

Zomerverhalen

De hitte is zo verzengend dat zelfs de losliggende stenen op het pad dat leidt naar de bedding van de beek geen enkel teken van leven meer vertonen.
Elk ogenblik verwacht je een groene hagedis van onder een van de bleke stenen te zien wegschieten.
Ook de dieren lijden in stilte. Gisteren daalde een jonge ree van de helling af naar de uitgedroogde bedding van de beek, die in de lente wanneer de sneeuw boven op het Veen smelt, verandert in een kolkende rivier.
Soms vraag ik mij af of het allemaal nog goed komt.

1 opmerking: