Onderweg naar Ticino

Koe Sart-les-Spa (foto MDB)

Wir essen Salat

Nu het avond wordt, verhuis ik met mijn kleine tafeltje naar de overkant van de weg. Van hier heb ik een heerlijk uitzicht over de kam waarachter het dal ligt. Vogels laten hun laatste geluiden horen. Alles wordt stil. Zoals in het beroemde gedicht van Goethe: ‘Wandrers Nachtlied’, dat begint met het vers ‘Über allen Gipfeln ist Ruh’. Boven de toppen heerst rust.
Zelfs het spel van de wolken lijkt tot stilstand te zijn gekomen. Over wolken schreef Hesse het gedicht ‘Weisse Wolken’.

‘Kein Herz kann sie verstehen,
Dem nicht auf langer Fahrt
Ein Wissen von allen Wehen
Und Freuden des Wanderns ward.’

‘Geen hart kan hen verstaan
Dat niet op lange tochten
Weet heeft van hun waaien
En aan het trekken vreugd beleeft.’

Einde augustus. De camping raakt verlaten. Een vleermuis scheert enkele keren voorbij. Slechts hier en daar is een raampje verlicht.
Morgen verlaten we onze vertrouwde heuvel boven het kleine stadje Spa. En trekken we richting Basel. Dornach. Het Goetheanum van Rudolf Steiner. Daarna gaat het richting Ascona waar het aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog een komen en gaan was van allerhande wereldverbeteraars. De Monte Verità of de Berg der Waarheid. Er werd naakt gezonnebaad. En over het dal weerklonk het lied ‘Wir essen Salat, ja wir essen Salat’. Sommigen onder hen lieten zich later verleiden tot autoritaire denkbeelden. Wat ons tot de bedenking leidt dat elke vorm van fanatisme dat gevaar inhoudt.