 |
| Obelisk Malmedy (foto MDB) |
Hans Van Malmedy (2)
In een tijdspanne van de lente tot de winter wordt Hans heen
en weer geslingerd tussen de Spaanse Teresa en zijn jeugdvriendin Lou. Wanneer
Teresa dood wordt aangetroffen in haar hut, wordt Hans van moord beschuldigd.
Na een koortsige zwerftocht door de sneeuw, belandt hij opnieuw in het
ouderlijke huis.
De oude rechter begrijpt nu het idealisme van zijn zoon. Hans zal uiteindelijk sterven. Uitgeput door zijn romantische gedrevenheid. Onbegrepen door de inwoners van Malmedy of Mâm’di, die slechts uit zijn op hun gewin. En ten onrechte door hen veroordeeld.
Hans Van Malmedy is een romantisch werk. Waarin diepe liefdesgevoelens en eenzame wandelingen over de woeste venen centraal staan. Net zoals het zich niet begrepen voelen. En de weemoed die hieruit ontstaat. De behoefte aan grote idealen, zoals de veldtochten van Napoleon.
Hans belandt in Spanje waar een onafhankelijkheidsstrijd of guerrilla woedt tegen Napoleon. Daarvan valt een scène af te lezen in het beroemde schilderij ‘El tres de mayo de 1808 en Madrid’ van Francisco Goya (1814). Op het schilderij zien we de wanhoop van een groep Madrileense burgers die na de opstand van 2 mei 1808 worden geëxecuteerd door troepen van Napoleon.
Tijdens de plundering van een Spaans dorp redt Hans zijn latere geliefde Teresa van een zekere verkrachting.
Een en ander dient gekaderd te worden in de voorliefde van De Pillecyn voor de Duitse cultuur. En zijn latere collaboratie. Er zijn de omzwervingen van Hans en Teresa in het Eifelland. De kritiek op de huidevetters van Malmedy, die uit winstbejag partij kiezen voor de Franse bezetter. En reeds klaar staan voor een nieuwe meester. Na de nederlaag van Napoleon Bonaparte in 1815 zal Malmedy toegewezen worden aan Pruisen. Hans betreurt dat er voor de idealen van Schiller geen plaats is in de wereld. Er is bovendien de choquerende en uit de toon vallende passage waarin de oude rechter uitvalt naar de Fransen en de Joden.
Hans Van Malmedy is het werk van een romantische schrijver. Dwepend met het woeste landschap van de venen. De natuur die zoals in Goethes Leiden des jungen Werthers de weerspiegeling vormt van de ziel. Gedreven door een groot idealisme en een afkeer van elk platvloers opportunisme. De Pillecyn dweept met de Duitse cultuur. En kwam uiteindelijk terecht in de culturele collaboratie.
De oude rechter begrijpt nu het idealisme van zijn zoon. Hans zal uiteindelijk sterven. Uitgeput door zijn romantische gedrevenheid. Onbegrepen door de inwoners van Malmedy of Mâm’di, die slechts uit zijn op hun gewin. En ten onrechte door hen veroordeeld.
Hans Van Malmedy is een romantisch werk. Waarin diepe liefdesgevoelens en eenzame wandelingen over de woeste venen centraal staan. Net zoals het zich niet begrepen voelen. En de weemoed die hieruit ontstaat. De behoefte aan grote idealen, zoals de veldtochten van Napoleon.
Hans belandt in Spanje waar een onafhankelijkheidsstrijd of guerrilla woedt tegen Napoleon. Daarvan valt een scène af te lezen in het beroemde schilderij ‘El tres de mayo de 1808 en Madrid’ van Francisco Goya (1814). Op het schilderij zien we de wanhoop van een groep Madrileense burgers die na de opstand van 2 mei 1808 worden geëxecuteerd door troepen van Napoleon.
Tijdens de plundering van een Spaans dorp redt Hans zijn latere geliefde Teresa van een zekere verkrachting.
Een en ander dient gekaderd te worden in de voorliefde van De Pillecyn voor de Duitse cultuur. En zijn latere collaboratie. Er zijn de omzwervingen van Hans en Teresa in het Eifelland. De kritiek op de huidevetters van Malmedy, die uit winstbejag partij kiezen voor de Franse bezetter. En reeds klaar staan voor een nieuwe meester. Na de nederlaag van Napoleon Bonaparte in 1815 zal Malmedy toegewezen worden aan Pruisen. Hans betreurt dat er voor de idealen van Schiller geen plaats is in de wereld. Er is bovendien de choquerende en uit de toon vallende passage waarin de oude rechter uitvalt naar de Fransen en de Joden.
Hans Van Malmedy is het werk van een romantische schrijver. Dwepend met het woeste landschap van de venen. De natuur die zoals in Goethes Leiden des jungen Werthers de weerspiegeling vormt van de ziel. Gedreven door een groot idealisme en een afkeer van elk platvloers opportunisme. De Pillecyn dweept met de Duitse cultuur. En kwam uiteindelijk terecht in de culturele collaboratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten