 |
| Menar-e Sareban, Esfahan (foto JDV) |
Mijn geliefde uur van de dag
breekt aan
wanneer de avond valt
over Esfahan.
De laan van de vier tuinen
leidt ons naar
de hoogste trap
van het paradijs
waar fonteinen bruisen
en moeders hun jonge
kinderen vrolijk lachend
wijzen op onze aanwezigheid.
Bloemen geuren in allerlei kleuren
zoals de kleren die de vrouwen
onder hun gewaden
dragen.
In de moskee wordt de stem
van de spreker zevenvoudig herhaald
deze van de fluisteraar
in alle stilte vernomen.
Is er enige andere beloning
voor de goedheid
dan deze van de
goedheid die je ontmoet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten