 |
| Rodchenko (foto MDB) |
Krantenman
Krantenman
laat niet vlug in zijn kaarten kijken. De ruimte waarin hij zich beweegt meet
naar schatting drie, vier meter in de lengte. Maar zij is hooguit een meter
diep. Zodat Krantenman als een marionet enkel van links naar rechts kan bewegen.
‘Dat maakt
mij niet uit,’ zegt Krantenman. ‘Ik heb jarenlang in de woestijn geleefd.’
Daarna somt hij de landen op waar hij zijn loopbaan als bodemdeskundige heeft
doorgebracht. Hij vertelt over Oman. In dat woestijnland wonen maar twee
miljoen mensen. Maar het is vele malen groter dan België. Daar had Krantenman
dus ruimte genoeg.
‘Ik heb er
ooit een leguaan gezien, zo groot als een konijn,’ zegt hij. ‘Aussi gros comme un lapin.’ We spreken
Frans en Nederlands door elkaar. Na zijn studie in Huy als industrieel
ingenieur volgde hij een opleiding bodemkunde aan de Universiteit Gent.
De smalle ruimte waarin hij zich beweegt is zo’n typische
jaren zestig verbouwing. Eigenlijk niet veel meer dan een vitrine gemaakt van
koper. Waarin vroeger pralines werden verkocht. Zo zie ik tenminste de
pralinewinkeltjes van Leonidas voor mij in het Brussel uit mijn jeugd.
‘Connaissez-vous
un bon boulanger ici dans les environs,’ vraag ik.
‘Ah oui, il faut
continuer jusqu’à la dernière route avant la gare,’ antwoordt hij. ‘Il
s’appelle Muller.’
‘C’est un nom allemand,’ werp ik op. ‘Ah oui,’ zegt Krantenman, ‘mais de longtemps.’
Zou bakker Muller hier ook al hebben gewoond toen de
Duitsers Spa binnenvielen en keizer Wilhelm het kuuroord bezocht ?’ vraag
ik mij af.
Vanmorgen meldde ik mijn vriend fier dat ze daar bij Muller
nog van dat echt donker Duits brood hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten