Tocht aan het begin van de zomer

Tocht in het Arlberggebied (foto MDB)

Schwabenkinderen

Als een zilveren lint strekt de bergketen die het Lechtal scheidt van het Stanzertal zich voor mij uit. De toppen dragen unheimliche namen zoals Wetterspitze of Parseierspitze.

Vandaag gingen we met de kabellift omhoog. Niet zo gezellig wanneer je benen metershoog boven de begane grond hangen te bengelen. Wat was het boven ineens veel kouder. Sneeuwvlekken. We stappen in de richting van de kam. Zouden we onze blikken naar het Lechtal kunnen richten? Maar zonder skistokken dienen we onze poging om in het andere dal te kijken al vlug op te geven. Het zou waanzin zijn om de steile sneeuwvlaktes zonder enige beveiliging over te steken.
Ik heb plezier in het stappen. Net zoals Werner Herzog wanneer hij zijn tocht ondernam van München naar Parijs. Het stappen geeft een kadans en maakt de gedachten vrij. Wagner ondernam in de omgeving van Zürich vele bergtochten. In het gezelschap van een gids stak hij gletsjers over. Sommige van zijn muzikale motieven zouden tijdens het stappen in de bergen zijn ontstaan.

De natuur is overweldigend. En wat een bloemenpracht! Alpenrosen en Enzian. In tegenstelling met een kleinere soort diepblauwe bloem is de Enzian solitair. Je ziet ze zelden met meer dan twee dicht bij elkaar. Ik denk aan de blauwe bloem in ‘Heinrich von Ofterdingen’ van Novalis. In de verte zie ik Nomade, gehuld in de gele regenkledij die ze aantrok toen we hier boven aankwamen.

Voor de komst van het toerisme was Tirol een arm gebied. In sommige dalen waren de families zo arm dat ze hun kinderen moesten uitsturen naar verre streken. De Schwabenkinderen deden er tot acht dagen over om in Ravensburg te geraken. Daar was een soort kindermarkt. Met honderden trokken ze in de maand maart over de Arlberg. Van het vier meter hoge beeld in Sankt Christoph namen ze voor onderweg een splinter mee tegen de heimwee. Het verblijf in de voor hen onbekende streken duurde immers van maart tot in de maand oktober of november.
In zijn ‘Gesprekken met Goethe’ vertelt Eckermann hoe in de woning van Goethe aan de Frauenplan in Weimar Tirolers optreden. Vermoedelijk ging het hier om rondreizende zangers en dansers.

Langzaam valt de nacht over de bergen. Maar daarvoor kleurde het avondrood nog de toppen. Straks is alleen nog het ruisen van de bergbeek hoorbaar.