Reis naar Italië

Beeldengroep Kurhaus Merano (foto MDB)

Pasticceria

Op weg van Merano naar Venezia. Tijdens het rijden luisteren we naar de rustige tonen van Gianmaria Testa: ‘seminatori di grano’, dat ik enkele keren opnieuw laat weerklinken. De besneeuwde toppen van de Dolomieten maken langzamerhand plaats voor oude bergruggen, waarvan de vorm doet denken aan de kop van olifanten.
Ik denk aan de documentaire film ‘Die Frau mit den fünf Elefanten’ over de vertaalster Swetlana Geier, afkomstig uit Oekraïne, die de benaming bedacht voor de vijf grote werken van de Russische schrijver Dostojewski.
We kamperen in Malcontenta. De naam is afkomstig van een vrouw van een van de leden van de familie Foscari, die vond dat zij in de gelijknamige Villa Foscari, in 1574 gebouwd door de beroemde architect Palladio, in ballingschap moest leven.
Onze kampeerplaats bevindt zich aan de oevers van de Brenta, die de Venetianen tot een Riviera uitbouwden. Oude villa’s, een kerk met daarnaast de spitse toren. Een zaal voor cinema en theater.
Onze woonwagen staat onder een rij linden in bloei. In de verte slaat de klok van een kerkje op het half uur twee maal. Het geluid klinkt licht en vrolijk. Net zoals de mensen hier. De jonge vrouw aan het onthaal van onze kampeerplaats verwelkomt ons in het Engels doorspekt met de mooiste Italiaanse klanken. Even later zie ik haar op het groene grasveld samen met haar kleintje.
De ingang van de kampeerplaats wordt geflankeerd door twee statige leeuwtjes. De percelen zijn klein. Net als de smalle ingang berekend op een Italiaans gezin dat is gepropt in een kleine Fiatauto met tent.
Maar het landschap is zacht en glooiend. De villa’s langs de Brenta verrassend. Onze kampeerplaats is heerlijk rustig. Alles is hier anders dan in het koele noorden. Morgen ga ik op zoek naar een pasticceria.