MARIJN

scène 5

Marijn op de stoel

dokter in witte jas neemt bloeddruk

Marijn

mijn soldatenmeiske

dat was mijn grote liefde…

maar op ne keer

zag ik haar zitten

in een soldatencafé

ze zat daar aan den toog

ze moet een hoerken geweest zijn

sedertdien heb ik een afkeer gekregen van hoeren

jaren daarachter ben ik nog een keer teruggegaan

naar Duitsland

naar waar ze woonde

’t was haar moeder die opendeed

ze ging met mij mee naar boven

Susanna was niet thuis

ze toonde mij een kind in zijn wiegske

ze zei: da ist der Kleine

ik heb in mijn leven

tientallen vrouwen gehad

en drie grote liefdes

Dokter, die pillen die ge mij de vorige keer hebt gegeven

tegen de zenuwen

het gaat nu niet meer

allez, toch niet genoeg om een vrouw te bevredigen

Marijn leunt op een wandelstok

zegt als het ware zijn testament op

dokter onderzoekt hem ondertussen verder

luistert met stethoscoop

voelt aan pols

sedert mijn zestien jaar ben ik alle dagen van mijn leven

naar boven geweest

ik heb wreed veel gedronken

mijn vader was veehandelaar

hij dronk en spuwde stukken van zijn lever uit

daarop dronk hij nog voort

ik was een klein manneken

en hij zei tegen mij:

nu verstaat ge mij niet

maar later zult ge mij wel verstaan

ik ben gestopt met drinken

toen dat ze mij gevonden hebben in het park

ik had gal gespuwd

en ik heb daar de ganse nacht gelegen

van dan af heb ik gezegd

dat ik nooit meer zou drinken

nog niet lang geleden heb ik

weer een jeugdliefde tegengekomen

de meesten van mijn oude kameraden zijn dood

mijn stamcafé was naast de Minard

met die trapkes op

op nen avond heeft de bazin

haar slipken uitgedaan

en mij achter haar toog getrokken

Dokter

Ademt een keer diep in en uit

Marijn

zucht diep

ik hielp haar mee

in haar café

haar man is

uitgeweken naar Amerika

ik heb haar daarachter nooit meer gezien