Reis naar Italië

The Floating Piers, Monte Isola (foto MDB)

Monte Isola

Met de boot van Iseo naar Monte Isola, een eiland in de Lago d’Iseo. We varen voorbij een piepklein eiland Isola di San Paolo. Vanaf de kust lijkt het eilandje met zijn pijnbomen en een enkele villa op een dodeneiland.
We leggen aan in Peschiera. Kleine smalle straatjes bestaande uit vroegere vissershuizen. Ook hier is de Mariacultus overal aanwezig. Omwille van de beschutting ’s winters en de schaduw in de zomer zijn de huizen dicht tegen elkaar aangebouwd.
Aan de kade liggen kleine bootjes. Sardines in keramiek hangen aan draden onder elkaar. We maken een fietstocht rond het eiland en komen door de enkele dorpen die Monte Isola rijk is. Sommige dorpen zijn eeuwenoud. Hier vestigden zich rijke vastelanders op de vlucht voor de pest.
Net zoals in de Decamerone van Boccacio. Zeven meisjes en drie jongens vermaken elkaar op een buitengoed in Toscane met het vertellen van verhalen. Allen zijn ze op de vlucht voor de pestepidemie die de stad Firenze trof in het jaar 1348. Het resultaat is een reeks hoogst vermakelijke verhalen. Waarin geregeld de onaantastbare geestelijkheid het moet ontgelden.
Zoals in het verhaal van ‘De tuinman en de nonnen’. Waarin de gewiekste Masetto uit Lamporecchio zich voordoet als doofstom en maar al te graag ingaat op de avances van twee jonge nonnen die hun gelofte van kuisheid wensen te doorbreken. Zij worden echter betrapt door een medezuster die twee andere nonnen op de hoogte brengt van het beoefenen van dit ‘steekspel’. Na enige bedenking gooien deze het met de twee betrapten op een akkoord en ‘lieten voortaan ook hun moestuintje door Masetto bewerken. En vervolgens traden ook de laatste drie nonnetjes, elk bij een andere gelegenheid, tot het tuinbouwkundig genootschap toe.’
 Zo ook de abdis die op een  snikhete dag niet kan weerstaan aan het zien van Masetto, die vermoeid door zijn nachtelijke arbeid in de schaduw van een amandelboom ligt te slapen en wiens pij door de wind is omhoog gewaaid, daarbij niets verhullend.
‘Bij die aanblik voelde moeder-overste een niet minder hevige lust in zich opkomen dan haar nonnetjes, en aangezien ze zich alleen  wist, wekte ze de slaper en troonde hem mee naar haar cel.’ En zo gebeurde het dat Masetto, ondertussen door de nonnen tot rentmeester bevorderd, zo vertelt Boccaccio, op zijn oude dag terugkeerde naar zijn geboortedorp als een rijk man en als vader van een talrijke kroost ‘dat hij overigens hoefde te voeden noch op te voeden’. Daarbij aan iedereen verkondigend: ‘Zo beloont Christus degene die Hem hoorns opzet’.
Boven op het eiland bevindt zich de Rocca Martinengo, een middeleeuwse burcht. Op een gravure is bij de burcht een idyllisch landschap afgebeeld met een keuvelende herder. Tezelfdertijd helpt een jonge vrouw haar aanbidder via een raam de burcht binnen te loodsen.
Het is warm op het eiland. Maar de wind die over het meer waait brengt een aangename verkoeling.
Vorig jaar in 2016 bracht de kunstenaar Christo samen met Jeanne-Claude een drijvende verbinding aan tussen Isola di San Paolo en Monte Isola ‘The Floating Piers’. Maar vandaag is het piepkleine eilandje niet meer met de kust verbonden. Waardoor het samen met de pijnbomen het beeld oproept van het beroemde werk van Arnold Böcklin ‘Die Toteninsel’.