 |
| Daniel Cohn Bendit by Gilles Caron |
Het regent pijpenstelen. De regen klettert op het tentzeil.
Is dit een voorbode van wat ons morgen te wachten staat? Er is alleszins geen
goed weer voorspeld.
Morgen trekken we over de Alpen. Wie heeft ons dit niet allemaal voorgedaan? Goethe natuurlijk. Op zijn Italiëreis. Zijn zoon August ook. Genoemd naar Carl August, de hertog van Sachsen-Weimar, bij wie Goethe minister was. In die hoedanigheid was Goethe verantwoordelijk voor de mijnbouw. In de mijnstreek schreef hij zijn beroemdste gedicht: “Über allen Gipfeln/ ist Ruh’.” Het is een metafysisch gedicht. Van de toppen en de bomen -“In allen Wipfeln/ spürest du/ kaum einen Hauch”- gaat Goethe over naar de dieren -Die Vögelein schweigen im Walde- . Daarna is de mens en zijn onvermijdelijke einde aan de beurt -“Warte nur, balde/ ruhest du auch”-.
Het is een gedicht dat je niet onmiddellijk van een jonge schrijver zou verwachten.
Op het einde van zijn leven maakt Goethe nog een laatste reis. Samen met zijn twee kleinkinderen. Hij gaat terug naar de mijnstreek waar hij als jonge politicus werkzaam was. En waar hij in het hout van een berghut het gedicht kerfde. Op dat ogenblik is zijn zoon August al lang gestorven. Tijdens zijn reis naar Italië. Goethe verneemt het nieuws in Weimar. Op het graf van August staat geschreven:” Hier ligt August. De zoon van Goethe”. August beschikt tot in de dood niet over een eigen identiteit. Hij is enkel de zoon van de grote dichter.
Het blijft maar regenen. Wordt het morgen op de bergen een soort Wuthering Heights? We volgen de route van Sint-Franciscus. Die heeft ook de bisschop van Canterbury genomen op weg naar Rome.
Vandaag bezochten we in Lausanne het museum genaamd Elysée. Dit museum is gespecialiseerd in fotografie. Het beschikt over het fotoarchief van Chaplin. Hij ligt begraven in Vevey. Een klein stadje verderop langs het meer. Op een bepaald ogenblik kreeg iemand het idee om het graf open te breken en voor de stoffelijke resten van de grote acteur en filmmaker losgeld te vragen. Sedertdien is het graf van Chaplin in Vevey gebetonneerd.
In het fotografiemuseum Elysée loopt een tentoonstelling van de fotojournalist Gilles Caron. Nadat hij twee en een half jaar in Algerije had gediend, kwam Gilles Caron terug als pacifist en oorlogsfotograaf. In vijf jaar tijd maakte hij meer dan vijfhonderd reportages. In Viëtnam, de onafhankelijkheidsoorlog in Biafra, Tsjaad, de Zesdaagse oorlog in de Sinaï en Oost-Jeruzalem. Dichter bij huis stond hij op het eerste plan in mei ’68, een jaar later in Praag en in Londonderry ten tijde van Bernadette Devlin.
Gilles Caron wordt wel eens de Franse Robert Capa genoemd. Omwille van zijn lef. En van zijn indringende reportages.
Gilles Caron probeerde vooral de ziel vast te leggen van zijn personages. Het waren de eerste oorlogen die zich afspeelden tussen de burgerbevolking. Hij introduceerde het thema moeder en kind.
Gilles Caron verdween in 1970 in Cambodja tijdens het bewind van de Rode Khmer.
Donkere wolken trekken samen over de bergen. Morgen steken we de Alpen over.
Morgen trekken we over de Alpen. Wie heeft ons dit niet allemaal voorgedaan? Goethe natuurlijk. Op zijn Italiëreis. Zijn zoon August ook. Genoemd naar Carl August, de hertog van Sachsen-Weimar, bij wie Goethe minister was. In die hoedanigheid was Goethe verantwoordelijk voor de mijnbouw. In de mijnstreek schreef hij zijn beroemdste gedicht: “Über allen Gipfeln/ ist Ruh’.” Het is een metafysisch gedicht. Van de toppen en de bomen -“In allen Wipfeln/ spürest du/ kaum einen Hauch”- gaat Goethe over naar de dieren -Die Vögelein schweigen im Walde- . Daarna is de mens en zijn onvermijdelijke einde aan de beurt -“Warte nur, balde/ ruhest du auch”-.
Het is een gedicht dat je niet onmiddellijk van een jonge schrijver zou verwachten.
Op het einde van zijn leven maakt Goethe nog een laatste reis. Samen met zijn twee kleinkinderen. Hij gaat terug naar de mijnstreek waar hij als jonge politicus werkzaam was. En waar hij in het hout van een berghut het gedicht kerfde. Op dat ogenblik is zijn zoon August al lang gestorven. Tijdens zijn reis naar Italië. Goethe verneemt het nieuws in Weimar. Op het graf van August staat geschreven:” Hier ligt August. De zoon van Goethe”. August beschikt tot in de dood niet over een eigen identiteit. Hij is enkel de zoon van de grote dichter.
Het blijft maar regenen. Wordt het morgen op de bergen een soort Wuthering Heights? We volgen de route van Sint-Franciscus. Die heeft ook de bisschop van Canterbury genomen op weg naar Rome.
Vandaag bezochten we in Lausanne het museum genaamd Elysée. Dit museum is gespecialiseerd in fotografie. Het beschikt over het fotoarchief van Chaplin. Hij ligt begraven in Vevey. Een klein stadje verderop langs het meer. Op een bepaald ogenblik kreeg iemand het idee om het graf open te breken en voor de stoffelijke resten van de grote acteur en filmmaker losgeld te vragen. Sedertdien is het graf van Chaplin in Vevey gebetonneerd.
In het fotografiemuseum Elysée loopt een tentoonstelling van de fotojournalist Gilles Caron. Nadat hij twee en een half jaar in Algerije had gediend, kwam Gilles Caron terug als pacifist en oorlogsfotograaf. In vijf jaar tijd maakte hij meer dan vijfhonderd reportages. In Viëtnam, de onafhankelijkheidsoorlog in Biafra, Tsjaad, de Zesdaagse oorlog in de Sinaï en Oost-Jeruzalem. Dichter bij huis stond hij op het eerste plan in mei ’68, een jaar later in Praag en in Londonderry ten tijde van Bernadette Devlin.
Gilles Caron wordt wel eens de Franse Robert Capa genoemd. Omwille van zijn lef. En van zijn indringende reportages.
Gilles Caron probeerde vooral de ziel vast te leggen van zijn personages. Het waren de eerste oorlogen die zich afspeelden tussen de burgerbevolking. Hij introduceerde het thema moeder en kind.
Gilles Caron verdween in 1970 in Cambodja tijdens het bewind van de Rode Khmer.
Donkere wolken trekken samen over de bergen. Morgen steken we de Alpen over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten