 |
| Libellen (foto MDB) |
De perzikboom
Met Nomade langs het water. We vertrekken in alle vroegte.
Voor fietsers ons wandelgeluk kunnen verstoren. De maan is nog zwak zichtbaar
aan de lichtblauwe hemel. We ontdekken een tros witte wilde rozen langs de
waterkant. Vreemd, die waren er bij het vorige bezoek aan onze troostplek nog
niet.
In zijn biografie van Hermann Hesse beschrijft Hugo Ball de
romantische thema’s in het werk van zijn vriend. Net zoals Jean Paul en andere
romantische dichters schrijft Hesse over zon, maan en de sterren. En de natuur.
Een heerlijk boekje is Hermann Hesse Tessin. Het is een mooi
uitgegeven werk met gedichten, korte verhalen en schilderwerkjes in aquarel of
gouache van de meester. Hesse schildert huizen in Montagnola, de kerk van Agra
of Locarno bij nacht.
Een van die korte verhalen is Der Pfirsichbaum of De
perzikboom. Het verhaal stond ook in het leerboek van Duits dat ik in de
humaniora had. Der Pfirsichbaum verscheen voor het eerst in de Neue Zürcher
Zeitung op 10 maart 1945. De Tweede Wereldoorlog was toen nog aan de gang. En
alhoewel in de ingekorte versie de context van de oorlog enkel op het einde ter
sprake kwam, wisten wij toch dat Hesse met de geknakte boom niets anders dan
het lot van de mensen bedoelde.
In de volledige versie van het verhaal is dat zoveel
duidelijker. Vooraleer de perzikboom in het midden van de maand maart zijn
rijke bloesemkroon zou dragen, is hij door de Föhn dicht bij de grond
afgebroken. Het was niet zomaar een perzikboom. Hij was de grootste van zijn
perzikbomen. De boom stond er al vooraleer de dichter zijn intrek in het huis
had genomen. Elk jaar had de boom trouw zijn vruchten gedragen. Aan Lorenzo, de
tuinier, vraagt de dichter om de boom te verzagen.
Je bent geveld door de grote vijand, zegt Hesse. Je hebt je
verzet. Maar je hebt de strijd moeten staken. Je bent omvergevallen en van je
wortels gescheiden. Maar je bent tenminste een natuurlijke dood gestorven. Niet
door vliegtuigbommen of door duivelse zuren. Niet zoals miljoenen die
uit hun omgeving zijn weggerukt en elders vluchtig neergeplant.
Je bent mooier oud geworden en waardiger gestorven dan wij,
die ons in onze oude dagen moeten weren tegen het gif en de ellende van een
verpeste wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten