Onderweg naar Ticino

Steengroeve vallei van de Amblève (foto MDB)

Sisyphus

Hoe zacht valt het avondlicht door het gebladerte van het bos. Gouden schijnen de laatste zonnestralen. De wilde bergrivier achter onze kampeerplaats is weer een klaterend beekje geworden. Muggen voeren hun dans op over het water. Het is heerlijk om hier bij avond te zitten. Soms strekt onze hond Luna zich languit in het water uit. Nu drinkt zij van het water alsof haar leven ervan afhangt.
Het was dan ook een snikhete dag. De hitte dreef ons naar het stuwmeer van Bütgenbach. Je kunt er een wandeltocht rondom het meer maken. Maar wij verkozen om in het meer te zwemmen.
In 1904 verhuist Hermann Hesse samen met zijn vrouw Maria Bernoulli naar Gaienhofen aan de Bodensee. Hesse leeft er zoals Walt Whitman op het Michiganmeer, zo schrijft zijn biograaf Hugo Ball.
Het is heerlijk te zwemmen in de Bütgenbacher Stausee. Boven de bossen aan de rand van het meer steekt de Rijnlandse kerktoren uit. Het zwemmen herinnert mij aan mijn verblijf in de abdij van Maria Laach. Waar ik samen met een natuurkundige de Laacher See in dook.
‘Schwimmen wir mal raus?’ vroeg de natuurkundige.
Maar ook nu blijf ik veiligheidshalve dicht bij de oever.
 Wat een dag was het vandaag. Eindelijk is onze caravan rijklaar bevonden. Maar liefst zes dagen heeft het ons gekost om onze caravan voorbij de Autosécurité te krijgen. Vier keren een bezoek aan de garage en evenveel keren in een lange rij staan om groen licht te krijgen. Uiteindelijk belandden we in een garage gespecialiseerd in caravans in de buurt van Luik.
Het leek wel de Griekse mythe van Sisyphus. Die de goden uitdaagde en als straf een zware steen telkens weer de berg moet op rollen.