 |
| Zicht op de Lago Maggiore bij Cannobio (foto MDB) |
Vaarwel Luzern. Melancholieke stad aan de Vierwaldstättersee. Met jouw ranke torens van de barokke Hofkirche. De gevel in de kleur van verse klei. Het meer bevolkt met witte en grijze zwanen. De houten brug met de dodendans. Luzern aan het Vierwoudstedenmeer dat mij doet denken aan de affiche voor de film Ludwig van de Italiaanse cineast Luchino Visconti.
De Gotthardtunnel. Benvenito in Ticino! Onderweg naar de Monte Verità. Een van de heuvels gelegen aan de Lago Maggiore. Zo genoemd door Henri Oedenkoven en Ida Hofmann die hier op het einde van de negentiende eeuw een alternatieve leefgemeenschap oprichtten. Van heinde en verre kwamen kunstenaars en wereldverbeteraars naar hier.
Op de Isole di Brissago nam een excentrieke barones van Russische afkomst haar intrek. Elke dag werd de post gebracht samen met een ton water. De barones leidde een intensief liefdesleven. Op het eiland legde zij een botanische tuin aan. De muren van haar villa waren beschilderd met scènes uit de Odyssee en zij bezat een uitzonderlijke verzameling erotische literatuur.
Dit alles kwam de Ierse schrijver James Joyce ter ore. Net als anderen bracht hij de oude vrouw een bezoek. Ondertussen leefde zij teruggetrokken samen met haar katten op het eiland.
Het verhaal herinnert mij aan de oude vrouw in de film Zorba de Griek. Zij is een vroegere bordeelhoudster en droomt van de admiraals die in haar fantasiewereld haar huis bevolkten. In de armen van de vitalist Zorba vindt zij haar laatste troost. Wanneer zij sterft wordt het huis in een oogwenk leeggehaald door de vrouwen van het dorp, die er een kinderlijk plezier in vinden om zich te tooien met de chique kleren van de vroegere dame van plezier.
De avond valt vroeg over de Lago Maggiore. Het dorpje waar wij ons bevinden lijkt uit een Italiaanse film te komen. Afgebladderde gevels. Voor de barokke kerk een pleintje met stenen zitbanken. Een fontein. Beneden klinkt door een van de smalle straatjes muziek.
We passeren tuinen die zijn ommuurd door grote gestapelde stenen. Ik denk aan het kleine Siciliaanse dorpje Corleone uit de film The Godfather. Waar Marlon Brando als de peetvader zich terugtrekt na een leven van geweld en toewijding aan de familie. En hij uiteindelijk een vreedzame dood sterft tijdens het werk in de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten